Na het behalen van hun derde Scudetto afgelopen seizoen is het voor Napoli nog een klein beetje afwachten hoe ze aan dit seizoen beginnen. Het winnen van de titel was een fantastisch hoogtepunt dat moeilijk geëvenaard kan worden. Dit jaar mikt eigenaar De Laurentiis op succes in de Champions League. Hoewel ik dat niet zie lukken, zie ik ze wel als favoriet in de Serie A.

Inter staat aan de vooravond van een seizoen waarin ze op jacht gaan naar hun 20e Scudetto, een mijlpaal die hen de tweede ster op hun shirt zou opleveren. De voorbereidingen op deze jacht zijn alleen verre van ideaal verlopen. Inter blijft Pazza Inter – Gek Inter – en dus is men in het zwart-blauwe deel van Milaan bezig aan een roerige transferperiode.

Na een periode van stabiliteit en groei onder het bewind van sportief directeuren Maldini en Massara, was het eind afgelopen seizoen hommeles in Milaan. Sportief directeuren Massara en Maldini wilden een andere koers bevaren. Daar stonden de Amerikaanse eigenaars niet voor open. Milan wil namelijk doorgaan investeren in jong talent met het oog op toekomstige winst.

Waar Atalanta al jaren bekend staat om zijn aanvallende en verzorgde voetbal, gooide trainer Gian Piero Gasperini het afgelopen seizoen over een andere boeg. De ploeg van de Orobici werd omgeturnd tot een mooie countermachine. Het resulteerde in een prima seizoen, waarin Atalanta uiteindelijk op een vijfde plek eindigde. Hoewel Champions League-voetbal daarmee net werd misgelopen, is kwalificatie voor de Europa League ook al hartstikke mooi voor de ‘provincieclub’ uit Bergamo.

Het is geen geheim dat het een uitdagende periode is voor Juventus. De financiële klap als gevolg van de straf voor het boekhoudkundige gesjoemel en daarmee het mislopen van Europees voetbal eist deze transferperiode direct zijn tol. Deze zomer is het voor de club uit Turijn duidelijk merkbaar dat er weinig ruimte is voor grote investeringen, wat tot nu toe resulteert in een beperkte inkoop van nieuwe spelers. De selectie is nauwelijks versterkt.

Lazio eindigde afgelopen seizoen enorm knap op een tweede plek. Met Casale en Romagnoli als centrale stoppers en Provedel als keeper stond de verdediging als een huis. Gecombineerd met een uitstekend middenveld met krachten zoals Luis Alberto en Milinkovic-Savic, een aanval met Zaccagni – de beste Italiaan van afgelopen seizoen – en good old Immobile en een uitstekende trainer aan het roer liep het als een trein aan de lichtblauwe kant van Rome. Het is de vraag of het de ploeg van Sarri lukt om die lijn dit seizoen door te trekken.

Nadat Roma het vorige seizoen op een 6e plek afsloot, is het voor de Giallorossi tijd om een stap voorwaarts te zetten. Geheel volgens het plan van de Friedkins, Pinto en Mourinho moet de ploeg dit seizoen in de top-4 eindigen en zich zo voor de Champions League kwalificeren. Met de huidige selectie, die nauwelijks breder is dan die van het vorige jaar, lijkt dit een uitdaging te worden.

In lijn met de visie van Silvio Berlusconi zal Monza het komende seizoen voornamelijk met Italiaanse spelers aan de aftrap verschijnen. Als nieuwkomer wisten ze vorig seizoen indruk te maken met een 11e plaats. Dit seizoen zijn de ambities van de Biancorossi nog hoger. Dankzij gerichte versterkingen van de selectie lijkt het team klaar om te strijden voor een plek in het linkerrijtje.

Na een moeizame start vorig seizoen herpakte Fiorentina zich sterk na de winterstop. La Viola eindigde uiteindelijk op een respectabele 8e plaats, wat dankzij de uitsluiting van Juventus ook een plek in het Europese voetbal betekende. Bovendien bereikten ze de finales van zowel de Coppa Italia als de Conference League, wat het seizoen al met al zeer geslaagd maakte. Hoewel Fiorentina enkele interessante aankopen heeft gedaan, verwacht ik niet dat ze het succes van vorig seizoen zullen evenaren.

Bologna presteerde lange tijd onder zijn stand. De Rossoblu streden ieder seizoen tegen degradatie en belandden zelfs een enkele keer in de Serie B. Onder leiding van Thiago Motta slaagde de club er afgelopen seizoen eindelijk in om in het linkerrijtje te eindigen. Nadat Motta het stokje van Sinisa Mihajlovic overnam, begon Bologna beter te voetballen, behaalde het de ene overwinning na de andere en brak het zelfs het eigen recordaantal punten in de Serie A. Het is de vraag of ze deze prestatie dit jaar kunnen evenaren.

Het is enorm jammer dat Torino al jaren de grijze muis van de Serie A is. De Granata beschikken over een mooi stadion, een van de beste trainers van de Serie A, een fanatieke supportersschare en een fantastische historie. Vanwege een niet-doortastende eigenaar lukt het de ploeg echter niet om een stap richting de Italiaanse subtop te zetten. En dat lijkt ook dit jaar moeilijk te worden.

De meeste voetbalkenners weten inmiddels waar Sassuolo voor staat: het opleiden van jonge (Italiaanse) spelers, het scouten van relatief onbekend talent en aanvallend voetbal. Dit leidt ertoe dat de club ieder seizoen enkele van hun beste spelers verliest en elke zomer opnieuw moet opbouwen.