Catenaccio - Waarom De Boer nooit had kunnen slagen

Verscheen op: Catenaccio.nl

Datum: 1 november 2016

Een muitende aanvoerder. Een ontevreden supportersschare. Een afwezig bestuur. Een ongelukkige selectiegroep. En bovenal: drie enorm kritische sportkranten. Het zijn zaken waar Frank de Boer in zijn drie maanden als manager van Inter mee af diende te rekenen. Het lukte hem niet. Na 85 dagen, veertien wedstrijden en een boel chaos wordt de Nederlander weggestuurd als manager van Inter. Waar De Boer werd aangesteld om een cultuuromslag te bewerkstelligen, lijkt juist de Italiaanse voetbalinstelling de trainer de das om te hebben gedaan. Waarom Frank de Boer nooit had kunnen slagen in Milaan.

Na het vertrek van Roberto Mancini geeft het bestuur van Inter met de aanstelling van Frank De Boer medio augustus een duidelijk signaal af. Met De Boer wordt er gekozen voor Nederlands voetbal; niet meer aanpassen aan de tegenstander, maar het spel maken en combinerend tot het doel komen. Iets wat (mede-)eigenaar Erick Thohir al in 2013 laat weten te ambiëren: “In de toekomst wil ik een winnend, maar bovenal een spectaculair Inter zien.”

In het voorjaar van 2014 vertelt Thohir dan ook aan de Gazzetta dello Sport de tactiek van Frank de Boer enorm interessant te vinden. Hij sluit een toekomstige samenwerking niet uit.

Wanneer De Boer in de zomer van 2016 clubloos is en Inter en Roberto Mancini uit elkaar gaan, grijpt Thohir dan ook zijn kans.

Inmiddels heeft de Indonesiër de meerderheid van zijn aandelen in Inter echter aan investeringsbureau Suning verkocht. Hoewel de Chinese investeerders liever een trainer van wat meer allure aanstellen, gaat het bureau akkoord met de diep gekoesterde wens van Thohir: op 9 augustus 2016 wordt Frank de Boer aangesteld als manager van Inter. Thohir is blij. De Chinese eigenaars zijn – net als de Italiaanse media – sceptisch. Weliswaar werd De Boer met Ajax vier keer kampioen, maar op Europees gebied maakte het elftal van De Boer nooit indruk. Al voor zijn aanstelling lijkt de kans dat De Boer zijn ambtstermijn kan uitzitten klein. En dan moet de heksenjacht van de drie grote Italiaanse sportkranten nog beginnen.

Nadat Inter de eerste twee competitiewedstrijden niet weet te winnen, voert het in Rome gevestigde Corriere dello Sport de druk al op: “Frank di Burro. Inter senza gioco e senza idee”, wat vrij vertaald “Frank van Boter, Inter zonder spel en zonder ideeën” betekent. Dat De Boer op dat moment minder dan twintig dagen manager van Inter is en de gehele voorbereiding heeft gemist, lijkt de Italiaanse krant helemaal niets uit te maken.

De Boer laat weten tijd nodig te hebben. Die is er echter niet. Inter heeft in de zomer voor 130 miljoen euro aan spelers gekocht en de supporters snakken naar het succes van weleer. Al met al blijkt het instapmoment van de trainer verre van ideaal.

De Boer zet vol in op aanvallend spel via de vleugelspelers. De tactiek wijkt echter dusdanig af van de speelwijze onder Roberto Mancini dat het moeite kost de automatismen erin te slijpen. Nadat De Boer is aangesteld, heeft hij echter maar twee weken om de selectie voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Dat is veel te kort om de tactische omslag te bewerkstelligen. Bovendien zijn de spelers volgens de Nederlandse oefenmeester niet fit. Debet? De oefentrip naar de Verenigde Staten, aldus De Boer.

Uiteindelijk lukt het De Boer wel zijn filosofie bij Inter door te voeren. In de duels onder de Nederlandse trainer valt Inter inderdaad veel via de flanken aan. Wanneer de bal bij de buitenspelers gearriveerd is, staat er echter vaak maar een speler voor het doel. Voorzetten zijn vaak prooi aan de vijandelijke verdediging en Inter is niet productief. Bovendien heeft De Boer te maken met de erfenis van Roberto Mancini. Verdedigers Andrea Ranocchia en Yuto Nagatomo komen veel te kort, maar dienen – bij gebrek aan beter – toch te spelen. Een enkele schorsing bezorgt De Boer al hoofdpijn. Maar ook in aanwezigheid van de beste elf blijft Inter kwakkelen.

Het is pas medio september als De Boer al onder grote druk staat. Nadat Inter in de Europa League in eigen huis wordt vernederd door Hapoel Be’er Sheva kopt de Gazzetta dello Sport: “Inter, schaam je je niet? Schuldig: De Boer. Het spel is niet om aan te zien.” De druk op de trainer wordt gestaag opgevoerd. Wanneer Inter het weekend erop echter met 2-1 van aartsrivaal Juventus wint en er voor de verandering een keer wél uitstekend voetbal tentoon wordt gespreid, verstompt de kritiek. Voor even.

In de weken na de overwinning op Juventus gaat het namelijk volledig mis. De Boer krijgt te maken met een stevige rel rond aanvoerder Mauro Icardi en de selectie heeft nog steeds moeite met het aannemen van de door de trainer opgedrongen speelstijl. Aanvaller Eder geeft in een interview zelfs aan de trainer af en toe niet te begrijpen.

Het is voor de media een reden om de druk andermaal op te voeren. Dat De Boer zijn persconferenties al een tijdje in een mengeling van Italiaans en Spaans doet, lijkt hem verrassend genoeg geen respect op te leveren. Sterker nog: het is voor gerespecteerd commentator Fabio Caressa een reden om zich (ook) tegen de Nederlander te keren. “Het Italiaans van De Boer is geen taal. Als hij ervan overtuigd is Italiaans te praten, dan is De Boer er vast ook van overtuigd dat hij zijn team goed laat voetballen.”, laat Caressa optekenen. In een ander interview gaat de commentator een stapje verder: “In een Italiaanse competitie op komen dagen met een Nederlandse manager is hetzelfde als naar een grillroom gaan met een veganist.”

In de tien duels na de overwinning op Juventus weet Inter slechts vier keer te winnen. De vraag is niet óf, maar wanneer De Boer wordt ontslagen. Hoewel een belangrijke supportersvereniging van Inter een petitie start om de Nederlander bij de club te houden, is het doodsvonnis dan al lang en breed getekend. De druk van de media is niet meer te houden. Het bestuur zwicht en De Boer krijgt zijn gevraagde tijd niet.

Inter wint nog van Torino, maar een nederlaag tegen Sampdoria is De Boer fataal. Het is uiteindelijk investeringsgroep Suning – al bij zijn aanstelling geen groot fan – die besluit De Boer te ontslaan. Inter gaat op zoek naar haar negende manager sinds de Champions League-winst in 2010. Frank de Boer is weer werkloos, maar het lijkt er op dat hij nooit had kunnen slagen.